dane o czymś

См. также в других словарях:

• informator — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. informatororze; lm M. informatororzy || owie {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek, który dostarcza, udziela informacji o czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Informator policyjny. Wiadomość od anonimowego informatora.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dać — 1. Da Bóg; jak Bóg da «jeżeli wszystko dobrze się ułoży»: Za tydzień, jak Bóg da, będziemy już w kraju... Z. Kossak, Pożoga. 2. Dać coś poznać komuś; dać coś komuś do poznania, do zrozumienia «uzewnętrznić coś, uświadomić coś komuś, pozwolić się… …   Słownik frazeologiczny

• dawać — 1. Da Bóg; jak Bóg da «jeżeli wszystko dobrze się ułoży»: Za tydzień, jak Bóg da, będziemy już w kraju... Z. Kossak, Pożoga. 2. Dać coś poznać komuś; dać coś komuś do poznania, do zrozumienia «uzewnętrznić coś, uświadomić coś komuś, pozwolić się… …   Słownik frazeologiczny

• dany — imiesł. bierny czas. dać (p.) dany w użyciu przym. «ten, o którym mowa; przytoczony, odnośny, odpowiedni» W danej chwili. W danym wypadku, rzad. w danym razie. Jak postąpić w danej sytuacji? dane blp w użyciu rzecz. 1. «rzeczy, fakty, na których… …   Słownik języka polskiego

• wspólny — wspólnyni «odnoszący się w równym stopniu do wielu osób, rzeczy, zwłaszcza: należący do wielu, używany przez wielu, przez wielu razem zrobiony; dla wielu w równym stopniu charakterystyczny» Wspólna praca. Wspólna zabawa. Wspólna własność. Wspólne …   Słownik języka polskiego

• informacja — ż I, DCMs. informacjacji; lm D. informacjacji (informacjacyj) 1. «powiadomienie o czymś, zakomunikowanie czegoś; wiadomość, wskazówka, pouczenie» Bliższe, dokładne, szczegółowe, treściwe, ścisłe, poufne informacje. Informacja o czymś. Biuro… …   Słownik języka polskiego

• pełny — pełnyni, pełnyniejszy a. pełen (tylko w funkcji orzecznika lub przydawki, po której następuje rzeczownik w dopełniaczu) 1. «napełniony, wypełniony po brzegi, do wierzchu; napełniony tak, że więcej nie może się zmieścić» Pełny garnek, talerz,… …   Słownik języka polskiego

• słowo — n III, Ms. słowowie; lm D. słów, N. słowowami (podn. słowowy) 1. «znak językowy nazywający jednostkowy przedmiot materialny lub klasę jednorodnych przedmiotów materialnych, treści psychiczne, czynności, stany, cechy, wyrażający relacje między… …   Słownik języka polskiego

• ściągać — ndk I, ściągaćam, ściągaćasz, ściągaćają, ściągaćaj, ściągaćał, ściągaćany ściągnąć dk Va, ściągaćnę, ściągaćniesz, ściągaćnij, ściągaćnął, ściągaćnęła, ściągaćnęli, ściągaćnięty, ściągaćnąwszy 1. «ciągnąc opuszczać na dół, usuwać skądś; zsuwać»… …   Słownik języka polskiego

• karta — ż IV, CMs. kartarcie; lm D. kart 1. «luźny kawałek papieru, różnego kształtu i różnej wielkości (często druczek, formularz, dokument); także: część składowa książki, zeszytu, czasopisma itp., obejmująca dwie stronice» Czysta, zapisana karta.… …   Słownik języka polskiego

• nasycić — dk VIa, nasycićcę, nasycićcisz, nasycićsyć, nasycićcił, nasycićcony nasycać ndk I, nasycićam, nasycićasz, nasycićają, nasycićaj, nasycićał, nasycićany 1. «uczynić kogoś sytym, zaspokoić czyjś głód; nakarmić, napoić do syta» Nasycić głodne dzieci …   Słownik języka polskiego